Czy zazwyczaj zaspakajasz głód swego żołądka albo uczuć? Przeważnie odpowiedź jest twierdząca w dwóch wypadkach. Musimy jeść, ażeby zagwarantować energię organizmowi, jednak czasem jemy zaledwie po to, żeby usatysfakcjonować swe emocje. Czy to ze szczęścia, smutku albo po prostu nudy, najczęściej gdy jemy z różnorakich wpływów niżeli fizyczny głód, mamy do czynienia z jedzeniem o podłożu emocjonalnym.

Jedzenie w chwili, gdy nie jesteśmy naprawdę głodni to pewien sposób na dodanie sobie bezużytecznych kalorii oraz kilogramów, które szybko potrafią zrujnować program kontroli wagi. Dysfunkcje odżywiania to o wiele bardziej zwyczajowy problem. Jednym z nich jest jedzenie kompulsywne, które bazuje na niekontrolowanych napadach jedzenia, takie które pokazują się bez uczucia głodu. Takiego typu niekontrolowane jedzenie ma najczęściej podłoże psychogenne i jest scalone z ułomnościami emocjonalnymi. Leczenie zaburzeń odżywiania dzieje się najczęściej przez udział terapii grupowej, poprawę więzi emocjonalnych z krewnymi lub psychoterapii.

Jedzenie kompulsywne nazywane jest też jako uzależnienie od jedzenia, bo objawia się ono nagłymi napadami spożywania bez poczucia głodu. W toku owego ataku spożywane są zazwyczaj bardzo duże ilości różnorakiego pokarmu. Napady wypadają w sposób okresowy i mają zawsze podłoże psychologiczne. Osoby cierpiące na tą przypadłość potrafią w niebywale niedługim czasie pochłonąć ogromną liczbę pokarmu. Cierpiący na jedzenie kompulsywne nie wywołuje wymiotów, nie bierze środków przeczyszczających – pozostają mu spore wyrzuty sumienia oraz nienawiść do samego siebie. Tym samym mamy możliwość rzec, iż kompulsywny żarłok to często jednostka z nadwagą lub otyła.

Rozmaite dysfunkcje odżywiania leczy się w podobny sposób. Terapia przy kompulsywnym jedzeniu zbliżona jest do takiej u jednostek z anoreksją lub bulimią. Wykorzystuje się leczenie indywidualne jak również w grupie wsparcia. Terapia zaburzeń odżywiania koncentruje się między innymi na relacjach chorego z rodziną, jego emocjach i wzorach przyzwyczajeń. Na domiar tego rozpoczyna się nową, racjonalną dietę, wychowanie żywieniowe i ćwiczenia. Ważne jest, żeby nie przerywać leczenia, gdyż skutkuje to nieuchronnym powrotem do dawnych nawyków żywieniowych. Ludzie, które są uzależnione od jedzenia zazwyczaj znajdują się w stanie depresji, przez co leczenie rozpoczyna się zwykle od podania im antydepresantów. Na krótką metę tego typu leczenie jest równie profesjonalne jak psychoterapia. Ale terapia z psychologiem jest bardziej skuteczna w osiągnięciu długofalowych rezultatów.