Glina to wyjątkowy  materiał, z którego można tworzyć najprzeróżniejsze rzeczy, poczynając od przedmiotów codziennego użytku  a kończąc na olbrzymich
rzeźbach plenerowych. Techniki modelowania, zdobienia i wykańczania ceramiki były przekazywane z pokolenia  na  pokolenie, a wiedza dawnych mistrzów jest ciągle uzupełniana  nowymi materiałami  i technologiami.

Glina stanowi wyjątkowy materiał pozwalający artyście  na  indywidualną wypowiedź zarówno podczas tworzenia  przedmiotów użytkowych, jak i ozdobnych.  Ceramików nie ogranicza już dostępność surowców i sprzętu.  Obecnie wszędzie łatwo  nabyć materiały o porównywalnej jakości. Również pomysły artystów przenikają z jednej społeczności do drugiej, bez względu  na  różnice geograficzne czy kulturowe.

Surowiec jakim jest glina,  można  kształtować rękami, bez użycia narzędzi  lub używając ich w niewielkim zakresie.  Powstają w ten  sposób oryginalne przedmioty, którym  można  nadać twardość kamienia,  poddając je działaniu wysokiej temperatury.  Praca z gliną sprawia, że obcujemy z żywiołami takimi jak woda,  powietrze i ogień. Pierwsze dwa zapewniają plastyczność  miękkiej, dającej się urabiać glinie, zaś ogień utrwala stworzone przez  nas kształty.  Glina zachęca nas do pozostawienia śladu  po sobie,  mamy chęć ścisnąć ją w dłoni i  nadać postać naszym pomysłom.

Ceramicy używają głównie pięciu rodza­jów gliny: pierwotnej  i wtórnej glinki porcelanowej  (kaolinu) oraz czterech rodzajów gliny wtórnej, znanych jako glina garncarska, glina  ogniotrwała  (sza­mot), glina  kamionkowa  i powierzchniowa.  Glina  ma  barwę od białej  po czerwonobrązową, w zależności  od zawartości żelaza  i innych zanieczyszczeń.

Podstawowymi technikami wytwarzania  przedmiotów ceramicznych jest:

• modelowanie ręczne,
• modelowanie  na kole i
• odlewanie z użyciem form.

Wybór właściwej metody zależy od kilku czynników, a mianowicie od  wielkości i kształtu wyrobu, jego zasto­sowania i liczby egzemplarzy. Istotne jest także stopień doświadczenia wykonawcy.  Przy planowaniu i opracowywaniu  każdego projektu ceramicznego  należy uwzględnić możliwości i ograniczenia  każdej z technik modelowania  gliny. Osoba biegła i doświadczona w wykonywaniu  ceramiki  może łączyć w jednej pracy różne techniki w celu stworzenia  dzieła wyróżniającego się oryginalnością.

Po to, by wyrób z gliny stał się ceramiką,  musi być on poddany działaniu wysokiej temperatury. Zazwyczaj glinę trzeba wypalać w temperaturze wynoszącej co najmniej 700°C – taka  glina  po zanurzeniu w wodzie  nie rozpadnie się.  Im wyższa temperatura wypalania, tym twardsza  i trwalsza staje się masa gliniana. Po wypaleniu w odpowiednio wysokiej temperaturze cząsteczki masy stapiają się ze sobą, dzięki czemu staje się ona szklista  i  nie przepuszcza wody. Bardzo istotne jest,  aby mieć doświadczenie i wiedzę 0 wszystkich dostępnych  rodzajach gliny i o tym, jakie  mają one właściwości po wypaleniu. Dla osób stawiających pierwsze kroki w tworzeniu ceramiki dobrym rozwiązaniem mogą być warsztaty ceramiczne prowadzone przez doświadczonych artystów ceramików. Takie warsztaty ceramiczne mogą być zarówno dla dzieci jak i dla osób dorosłych.