W 1865 roku rosyjski uczony N.N. Bakietow w swojej pracy pt. „Badanie zjawisk wypierania jednych pierwiastków przez inne”, przemienił normę zdobywania z trudem redukowalnych metali a także ich tlenków w teorię naukową, robiąc istotę aluminotermii. Ustalił on, że aluminium łącząc z tlenem obdarzone jest niezwykle ogromną aktywnością i w pewnych uwarunkowaniach prędko redukuje z tlenków inne metale.

Pierwotne spawanie szyn uwieńczone zostało w 1899 roku, obok miasta Essen w Niemczech na torach linii tramwajowej, czyli takich, w jakich nie było obszernych utrudnień ze stycznością toru oraz przy niewielkich naciskach osiowych. W 1904 roku przeprowadzono pierwsze testowe spawanie szyn kolejowych na Węgierskich Kolejach Państwowych, natomiast w 1910 roku na Niemieckich Kolejach Regionalnych. Po tym jak niemiecki szef handlowy spółki zajmującej się produkcją towarów plus opracowywaniem technologii termitowego spawania szyn – John Wattman, ogłosił swe teoretyczne obliczenia, pozostały w 1928 r. wykonane w torach Deutche Reichsbahn początkowe odcinki szyn o długości 30 m metodą spawania termitowego.

Pierwotna postać wykorzystywana w powojennej Polsce, oparta na bazie sprowadzanych z NRD przedmiotów plus technologii, była postać z nadlewem termitowego spawania szyn z bocznym, wstępnym podgrzewaniem końców szyn, przy użytkowaniu rodzajów tzw. mokrych. Metoda ta wymuszała od spawacza nadzwyczajnych kompetencji manualnych. Spawacz musiał wykonać formy spawalnicze, które musiał chronić przed wystygnięciem, zawilgoceniem, mrozem plus uszkodzeniem. W okresie aplikowania tej metody, istniało dużo minusów w spoinach wynikających z różnych czynników. Jedną z nich była zbyt obszerna ilość czynności, które musiał bez problemu uczynić spawacz, polegając tylko i wyłącznie na swoim doświadczeniu, wiedzy, zdolnościach manualnych oraz poprawnej diagnozie przebiegu poszczególnych zjawiska spawalniczego. Jeśli zechcemy dowiedzieć się czegoś więcej na temat spawania, zapraszamy do odwiedzenia naszej strony internetowej na blog spawalniczy.

Nowe technologie trwałego sumowania szyn gwarantują coraz ogromniejszą solidność tych połączeń oraz pozwalają na dalsze podnoszenie standardu, komfortu i spokoju jazdy przy jednoczesnym obniżaniu kosztów utrzymania i eksploatacji nawierzchni, co spełnia zasadnicze założenia sprawnego a także bezpiecznego transportu szynowego. W połączeniu ze wzrostem prędkości jazdy pociągów, wzrastają wymogi jakościowe a także bezawaryjności połączeń. Tak więc, jesteśmy w stanie stwierdzić, iż rozwój techniki termitowego spawania szyn doprowadził do minimalizacji ilości sprzętu i również udoskonalił surowce do owego stopnia, iż obecnie spawacz musi ograniczyć się do paru potrzebnych czynności.