Język angielski, niemiecki, arabski, francuski, turecki, japoński, rosyjski, hiszpański, chiński – w dzisiejszych czasach większość ludzi na świecie zna, choć jeden z nich. Liczba użytkowników tych języków również znacząco się nie zmniejsza Są jednak takie grupy społeczne, które porozumiewają się w sposób nie do końca czytelny lub nawet nieznany dla większej części świata. Nietypowe języki – oto niektóre z nich:

Język sentinel

Jedną z wysp indyjskich w Zatoce Bengalskiej zamieszkują Sentinelczycy. Jest to lud żyjący w izolacji od reszty świata. Dotychczasowe próby kontaktu z nimi nie powiodły się, dlatego też język, którym się posługują nie został zbadany ani udokumentowany. Liczba użytkowników języka sentinel wynosi około 250. Należy on do rodziny języków andamańskich. 

Język rotokas

Język rotokas składa się z 5 samogłosek i 6 spółgłosek, przez co posiada jeden z najkrótszych alfabetów świata. Posługuje się nim około 4000 mieszkańców wyspy Bougainville’a. Samogłoski mają krótką i długą formę. Forma długa oznaczana jest przez podwojenie (np. aa, ii). W obrębie języka rotokas można wydzielić 3 dialekty. Na ten język przetłumaczono część Biblii, a w 1982 roku wydano w jego wersji językowej pełny tekst Nowego Testamentu.

Język !O!KUNG

Język !O!KUNG należy do języków mlaskowych, opiera się na ponad 80 spółgłoskach (w tym mlaski) i 20 samogłoskach. Obecne są w nim 2 tony, wysoki i niski. Umiejętnością mówienia w !’o!kung mogą pochwalić się mieszkańcy Namibii i Angolii, jednak jest on w dużym stopniu zagrożony wymarciem. Przeciętnemu Europejczykowi trudno sobie wyobrazić mlaski, nie wspominając o ich wymówieniu. Inne nazwy tego języka to: !kung, ǃxũũ, !kung-ekoka.

Język hopi

Język Indian Ameryki Północnej wyróżnia się osobliwym podejściem do czasu. Benjamin Lee Whorf określił język hopi jako „język pozbawiony czasu”. Nosiciele języka hopi (około 5 tysięcy osób) nie używają czasowników w czasie przeszłym, teraźniejszym czy przyszłym, czas jest dla nich konkretny, a nie abstrakcyjny jak w przypadku Europejczyków. Potrafią jednak poradzić sobie bez nich. Język hopi posiada 4 dialekty.

Język piraha

Indianie Piraha zamieszkujący Amerykę Południową, a dokładniej amazońską dżunglę Brazylii posługują się językiem o alfabecie jeszcze krótszym od alfabetu języka rotokas. Język piraha składa się z 8 spółgłosek i 3 samogłosek. Można go także śpiewać, krzyczeć, gwiazdać, a według niektórych nawet muczeć (podczas posiłków). Indianie nie potrafią liczyć, a imiona zmieniają wraz z wiekiem. Pozwala im to odróżniać czy w danym momencie mowa jest o dziecku, nastolatku, osobie dorosłej czy osobie w podeszłym wieku.

Język silbo

Użytkownicy języka silbo porozumiewają się za pomocą gwizdów. Początkowo język silbo służył w głównej mierze pasterzom komunikującym się w ten sposób w warunkach górskich i na duże odległości. Jednak z czasem stał się on także popularny wśród pozostałych mieszkańców kanaryjskiej wyspy La Gomera. W obecnych czasach dzieci w szkole obowiązkowo uczą się gwizdać, aby zachować tradycję tego języka. Niektórzy silbadorzy (silbador – osoba posługująca się jezykiem silbo) potrafią przekazywać informację nawet na odległość 8 km. Obecnie język silbo opiera się na języku hiszpańskim i jest klasyfikowany jako jego dialekt.

Naukowcy szacują, że na całym świecie istnieje od sześciu do siedmiu tysięcy języków. Każdy z nich jest na swój sposób wyjątkowy. Nietypowe języki są dodatkowo zaskakujące. Na co dzień nie zastanawiamy się nad tym jak porozumiewają się plemiona afrykańskie, ludy azjatyckie czy rdzenni mieszkańcy Ameryki. Najczęściej skłaniają nas do tego dopiero podróże. Jednak z pewnością warto wcześniej zapoznać się z kulturą kraju, który planujemy odwiedzić, w tym z językiem, który jest jej nieodłączoną częścią.