Hennowe tatuaże nieodzownie kojarzą się z latem. Niewątpliwą zaletą takich malunków jest ich dekoracyjny wygląd, orientalny sznyt i fakt, że zmywają się maksymalnie po dwóch tygodniach. Czy jednak na pewno tatuaże z henny są bezpieczne?

Mehendi, czyli sztuka malowanie henną, staje się w Polsce coraz popularniejsza – z roku na rok więcej osób decyduje się na wykonanie tymczasowego tatuażu. Doskonałą okazją do tego są wakacyjne wyjazdy, kiedy nie obowiązują sztywne zasady dress code’u i mamy ochotę na odrobinę szaleństwa. W turystycznych miejscowościach nietrudno natknąć się na stoiska artystów – hennistów proponujących nam tymczasowy tatuaż z henny. Mimo ich zapewnień o naturalnym pochodzeniu barwnika, nie zawsze jest to zgodne z prawdą. Tu pojawia się pytanie jak odróżnić prawdziwą hennę od tej chemicznej?

Przede wszystkim, warto podkreślić, że naturalna henna mehendi to sproszkowana roślina lawsonia inermis, która barwi dzięki zawartości lawsonu. Proszek miesza się w odpowiednich proporcjach z wodą destylowaną, olejkiem eterycznym oraz cukrem, żeby otrzymać pastę, którą można malować. Następnie, po odstaniu przynajmniej kilku godzin, przelewa się ją do rożków albo buteleczek z aplikatorem. Naturalna hennowa pasta zachowuje świeżość przez kilka dni w temperaturze pokojowej, a następnie stopniowo traci barwiące właściwości.

Jak powstaje tatuaż z henny?

Henna po nałożeniu na skórę wysycha przez kilkadziesiąt minut tworząc brązową skorupkę. Należy trzymać ją wtedy jak najdłużej, żeby osiągnąć jak najciemniejszy kolor. tatuaży Następnie, pastę należy zdrapać. Na skórze będzie widoczny pomarańczowy ślad, który stopniowo utleni się do brązu w ciągu 1-2 dni. Tak właśnie powinien powstać tatuaż z henny.

Odpowiadając na częste pytania znalezione w sieci, mogę z całą stanowczością stwierdzić że nie istnieje coś takiego jak „czarna henna” naturalna henna jest zawsze brązowa! Substancja określana jako „czarna henna”  zawiera parafenylenodiaminę, czyli PPD. Niestety, jest to silny alergen, który może pozostawić szpecące blizny. PPD nie musi uczulić przy pierwszym kontakcie ze skórą. Zdarza się, że reakcja występuje dopiero przy którymś użyciu „czarnej henny”. Na terenie Unii Europejskiej dodawanie PPD do składu kosmetyków stosowanych na skórę jest zabronione.
Innym przykładem niebezpiecznej „henny” mogą być gotowe rożki wyprodukowane w Indiach i innych azjatyckich państwach, które można znaleźć na polskich i zagranicznych portalach aukcyjnych oraz w orientalnych sklepach. Takie tubki zachowują barwiące właściwości, mimo iż spędzają długie miesiące na półkach i w magazynach, dzięki zawartym w nich konserwantom i niebezpiecznym substancjom. Mogą to być, choćby wspomniane wcześniej, PPD, fenol czy benzyna.

Jak więc rozróżnić naturalną hennową pastę od chemicznej pseudo-henny?

Przede wszystkim, ta pierwsza pięknie pachnie olejkami eterycznymi, nie czuć w niej sztucznych aromatów. Prawdziwa hennowa pasta ma także zawsze brązowy kolor, kiedy ta z chemicznych rożków może być choćby czerwona albo czarna. Po zdrapaniu, naturalna henna wpierw barwi na pomarańczowo i dopiero stopniowo utlenia się do brązu. Chemiczne rożki mogą od razu zabarwić skórę na ciemny brąz, czerwień albo czerń. Naturalna henna łatwo spiera się z ubrań, kiedy ta z gotowych rożków niejednokrotnie pozostawia trwałe plamy.

Przed wykonaniem mehendi warto również zapytać hennistę o dokładny skład jego pasty. Jeśli nie wie, co znajduje się w używanej przez niego substancji albo odpowie, że „czarna henna”, nie warto ryzykować! Zawsze staraj się znaleźć kogoś kto wykona na twoim ciele prawdziwy tatuaż z henny.