Równolegle z transportem kolejowym i autobusowym rozwijała się komunikacja lotnicza. Stanowiła ona alternatywę dla komunikacji lądowej, także jeśli chodzi o przewóz osób i towarów. Stąd powstała potrzeba dokonywania ciągłych innowacji w dziedzinie technicznej i komunikacyjnej. W dużej mierze wpłynął na nią ogólny postęp techniki, także w dziedzinie lotnictwa, kiedy to pojawiły się samoloty odrzutowe.

Na lotnictwo cywilne wpływ wywarły dwa wydarzenia które można określić mianem „kamieni milowych”. Pierwsze z nich to lot samolotu o dużej pojemności Boeing 747, pierwszego jumbo-jeta, w dniu 9 lutego 1969. Drugie takie wydarzenie w odrzutowym lotnictwie cywilnym to daleki lot drugiego samolotu ponaddźwiękowego na świecie, brytyjsko-francuskiego Concorde z 2 marca 1969. Wydarzenie to zrewolucjonizowało transport osób drogą lotniczą.

Rozwój ruchu pasażerskiej komunikacji liniowej na odrzutowcach sięga roku 1948, kiedy to w grudniu w Londynie ukonstytuowała się komicja pod przewodnictwem Lorda Brabazona. Poczyniła ona plany rozwoju cywilnych samolotów pasażerskich na okres powojenny. Obok licznych polecanych typów śmigłowców komisja przygotowała projekty dla transatlantyckiej komunikacji samolotami pasażerskimi z oznaczeniem „Brabazon typ IV”.

Poza tym były planowane na krótkie trasy samoloty turbinowo-śmigłowe pod nazwą „Brabazon typ II B”. W rzeczywistości w Anglii po wojnie kontynuowano konstrukcję obydwu typów. Owe koncepcje rozpracowywane były nadal i gruntownie poprawiane. Typ IV stał się ostatecznie pierwszym pasażerskim samolotem odrzutowym na świecie. 9 lutego 1969 Boeing 747 odbył swój pierwszy lot. Kiedy miedzy 1960 i 1966 rokiem ilość pasażerów powiększyła się z 106 do blisko 200 milionów, w kwietniu 1966 narodziła się koncepcja nowej generacji samolotów o dużej pojemności.

Towarzystwo lotnicze Pan American zamówiło już w fazie projektu 25 maszyn. 28 października 1972 w Tuluzie odbył się lot inauguracyjny airbusa A 300. Ekonomiczny, o niskim poziomie hałasu samolot jest produktem kooperacji firm niemieckiej, francuskiej, holenderskiej i hiszpańskiej. Mógł on pomieścić do 336 pasażerów, ma rozpiętość 44,8 metrów i długość 53,6 metrów. Napędzany był przez dwa silniki śmigłowe o ciągu 226,38 kN. Stanowił on kolejny kamień milowy w rozwoju transportu lotniczego.