Mało kto w Polsce pamięta nazwisko Tekli Bądarzewskiej. Utworami tej polskiej kompozytorki 150 lat temu zachwycał się cały świat, a jej najbardziej znana kompozycja – „Modlitwa dziewicy” – była pierwszym światowym szlagierem w historii muzyki popularnej.

Tekla Bądarzewska-Baranowska urodziła się w Mławie na Mazowszu. Zaraz po ślubie wyszła za mąż za policjanta Baranowskiego i przeprowadziła się do Warszawy. W wieku dwudziestu kilku lat skomponowała „Modlitwę dziewicy”, utwór, który wkrótce pokochał cały świat.

Cały – to przesada. Muzykę Bądarzewskiej nucili mieszkańcy Europy, Ameryki i Azji, ale nienawidzili jej krytycy muzyczni. Dla nich muzyka, urodzonej w mieście Mława, Bądarzewskiej była pozbawiona artyzmu, była muzyką przez małe „m”, która do miana sztuki nie mogła nawet pretendować.

Tę prostą i melodyjną muzykę kochali jednak zwykli ludzie. Jej muzyka w drugiej połowie XIX wieku rozbrzmiewała na wszystkich kontynentach. Jednak dziś Bądarzewska jest popularna jedynie w Japonii, gdzie dzieci uczą się gry na fortepianie grając jej kompozycje, a na ulicach i na dworcach można usłyszeć motyw z jej „Modlitwy dziewicy”. W Polsce mało kto o niej słyszał. Być może część dawnego blasku przyniesie kompozytorce wydana ostatnio płyta z jej kompozycjami w wykonaniu Marii Pomianowskiej oraz monografia na jej temat napisana przez Beatę Michalec.

Najsłynniejszy XX-wieczny polski krytyk muzyczny – Jerzy Waldorff powiedział kiedyś, że Bądarzewska jest autorką jednego z pierwszych szlagierów w światowej muzyce. Co więcej – od ponad 150 lat żaden Polski muzyk nie wspiął się równie wysoko w hierarchii muzyki popularnej. To chyba wystarczający powód, by przypomnieć Polakom o tej niezwykłej kompozytorce.