Inwestorzy coraz częściej szukają projektów domów, które są tanie w eksploatacji. Główną metodą tańszego mieszkania w budynku jest zmniejszenie jego zapotrzebowania energetycznego. Dzięki temu koszty ogrzewania mogą być do pięciu razy mniejsze niż w przypadku standardowych konstrukcji. Oczywiście dom energooszczędny zawsze jest nieco droższy w budowie. Jednak biorąc pod uwagę stałe podwyżki cen paliw, używanych do opalania kotłów, inwestycja powinna być opłacalna.

Wśród budynków o zmniejszonym zapotrzebowaniu na energię wyróżnia się trzy, podstawowe klasy. Dom pasywny powinien zużywać w ciągu roku mniej niż 15 kWh na każdy metr kwadratowy powierzchni. Dom niskoenergetyczny powinien mieć roczne zużycie w przedziale od 15 do 30 kWh na metr kwadratowy. Dom energooszczędny zużywa w ciągu roku od 30 do 70 kWh na każdy metr kwadratowy swojej powierzchni. Wszelkie budynki, które zużywają więcej energii, traktowane są jako konstrukcje poza klasą energooszczędności.

Oczywiście wzrost kosztów budowy jest proporcjonalny do klasy oszczędności wznoszonej konstrukcji. Najwięcej trzeba zapłacić za domy pasywne. Ich budowa w polskich warunkach może być nawet 20-30 procent droższa. Najmniej trzeba dopłacić do budynków energooszczędnych. Szacuje się, że przeciętny dom energooszczędny jest jedynie około 5 procent droższy od budynku stawianego w technologii tradycyjnej. Przy przeciętnej skali inwestycji mogą to być kwoty spore, ale zwracające się w ciągu 2-3 lat. Dodatkowym atutem jest świadectwo energetyczne, pokazujące faktyczne koszty eksploatacji. Ma to znaczenie w przypadku chęci sprzedania budynku.