Myśląc o wróżbiarstwie mamy przed oczami dość stereotypowy obraz – kolorowy namiot wewnątrz którego kobieta z chustą na głowie, dzierżąc kryształową kule, próbuje naciągnąć ludzi na niemiarodajne wróżby. Przez takie oto stereotypowe i nieufne podejście odrzucamy od siebie niesamowitą historię tej niecodziennej profesji.

By przybliżyć wam początkowe idee wróżbiarstwa musimy przenieść się teraz o 4000 lat wstecz, do starożytnej Mezopotamii. Tamtejsi kapłani studiowali ruchy gwiazd i planet, oraz analizowali rozłożenie wnętrzności ofiar (często przed uśmierceniem) dla bóstw. Szukali oni w ten sposób wszelakich wskazówek oraz „opinii” duchów na temat rządów i pomyślności obecnego króla. W ten sam sposób wróżki lub wróżbici próbowali również przewidzieć przyszłość. To właśnie te rytuały dały później początek temu, co dziś nazywamy wróżbiarstwem.

Oficjalnego miejsca społeczeństwie profesja ta doczekała się jednak dopiero w starożytnej Grecji i Rzymie. Tam zawód wróżbity był respektowany i przez zwykłych ludzi ale również przez władzę. W tamtych czasach wróżbita mógł być nawet na państwowym stanowisku! Oczywiście trudno przenieść to sobie do naszych czasów, lecz wtedy było to powszechne, a państwowi wróżbici (nazywani „avis” od słowa ptak, gdyż mogli wzlatywać w wyżyny duchowości) żyli dostatnie W innych krajach rola wróżbity jako respektowanego mędrca z tajemnymi zdolnościami pozostawała podobna, lecz wszyscy różnili się oczywiście technikami i narzędziami wróżenia. Do przewidywania przyszłości można było użyć wszystkiego – fusów, amuletów, kart lub po prostu linii na dłoni.

Wróżby w naszych czasach

Sama forma wróżbiarstwa w naszych czasach jest bardzo podobna do tej, jaka prezentowana była przed stuleciami, lecz zmieniło się nastawienie społeczeństwa do tego zawodu. Ludzie często nie ufają wróżbitom i profesja ta niestety nie odgrywa już ważnej roli w społeczeństwie, któremu może przydałaby się dawka magii i pozytywnej energii płynącej prosto z astralnego świata…