Promieniowanie z ultrafioletowego zakresu widma to promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali krótszej niż światło widzialne i jednocześnie dłuższej niż promieniowanie rentgenowskie. Oznacza to zakres długości od 100nm do 380nm. Słowo „ultrafiolet” oznacza „powyżej fioletu”.

Utworzone zostało z łacińskich słów „ultra” (ponad) i słowa „fiolet” oznaczającego barwę najmniejszej długości fali w świetle widzialnym.

Dawniej było określane mianem „promieniowanie pozafiołkowe”. Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa (CIE) zaproponowała podział nadfioletu na trzy pasma (UV-A, UV-B, UV-C).

Podobnie jest z podczerwienią, została ona podzielona również na trzy pasma – IR-A bliska podczerwień, IR-B średnia podczerwień, IR-C daleka podczerwień.

Najbardziej szkodliwym typem promieniowania jest promieniowanie ultrafioletowe oraz podczerwone, dlatego świetlówki liniowe i pinowe oraz lampy halogenowe są wyposażone w filtry eliminujące wysoki poziom promieniowania UV.

Fale nadfioletowe zwane promieniowaniem UV mają długość poniżej 380nm i wprowadzają największe uszkodzenia w eksponatach.

Najbardziej istotnym czynnikiem jest eliminacja promieniowania ultrafioletowego i podczerwonego.

W tym celu należy stosuje się filtry hamujące poziom promieniowania UV do światła naturalnego, neonowego, a także lamp fluorescencyjnych i halogenowych.

W celu blokowania promieniowania UV na źródła światła nakłada się filtry akrylowe, których zasada działania polega na minimalizowaniu intensywności w kierunku środka filtru. Zaleca się stosowanie filtrów UV na wszystkie żarówki, świetlówki, a także na miejsca przeszklone, aby chronić eksponaty i inne przedmioty przed dostępem światła słonecznego.

Filtry mineralne są wytrzymałe na wysokie temperatury i tym samym bardziej skuteczne, przy stosowaniu oświetlenia punktowego.