Przystrojona choinka jest symbolem Bożego Narodzenia. Nikt już nie wyobraża sobie bez niej, św. Mikołaja, prezentów i kolacji Wigilijnej Świąt Bożego Narodzenia. Choinka pojawiła się w domach pod koniec piętnastego wieku. Skąd to wiadomo? Otóż z tego okresu zachowały się kazania kościelne, w których krytykuje się ustawianie i ozdabianie choinki, podkreślając, że jest to zwyczaj pogański. Kościół z wielką dozą nieufności podchodził do przystrajania drzewka. Mimo tego zwyczaj ten stawał się co raz bardziej powszechny, a w końcu i sami duchowni zaczęli go propagować.
Początkowo choinka była popularna tylko wśród arystokracji, dopiero z czasem zagościła w domach i sercach uboższych warstw.

Najpopularniejsza była najpierw w Alzacji, potem rozprzestrzeniła się do Francji i Niemiec, a w końcu podbiła całą Europę. Do Polski przywędrowała na przełomie osiemnastego i dziewiętnastego wieku, choć na południu naszego kraju popularnością zaczęła się cieszyć po drugiej wojnie światowej.

Choinkę na początku przystrajano jabłkami (symbol grzechu pierworodnego) oraz orzechami i świeczkami (symbole Chrystusa). Pierwsze bombki choinkowe pojawiły się w Polsce na terenach małopolskich w połowie dziewiętnastego wieku i wyglądem przypominały owoce i orzechy.

Na południu Polski zamiast choinki popularny był podłaźnik, czyli obcięty czubek świerku zawieszany u sufitu szczytem w dół. Ozdabiano go tak samo, jak choinkę – jabłkami, orzechami i świeczkami.