Ćwiczenia rozciągające stanowią podstawę fizykoterapii w celu leczenia przewlekłych i ostrych urazów mięśniowo-szkieletowych
Rozciąganie pomaga w prawidłowym przybliżeniu tkanek i więzadeł w celu zapewnienia właściwego leczenia i optymalnego powrotu do zdrowia.
Co więcej, większość fizjoterapeutów proponuje również ćwiczenia rozciągające w celu zapobiegania urazom u osób aktywnych fizycznie w ramach rozgrzewki.
Istnieje 7 typowych ćwiczeń rozciągających (types of stretching),
które są pomocne w optymalnym odżywieniu tkanek szkieletowych i więzadeł, niezależnie od tego, czy dochodzi do siebie po urazie tkanki czynnej, czy też chcesz poprawić siłę i stabilność więzadeł.
Statyczne ćwiczenia rozciągające mają na celu pociągnięcie twoich mięśni (i innych składników tkanki łącznej) do najdalszego punktu w przestrzeni, aby wywołać uczucie rozciągania. Nie wymaga podskakiwania, biegania ani żadnej innej aktywności. Ćwiczenia rozciągające można wykonywać w pozycji pionowej dla zdrowia i dobrego samopoczucia elementów mięśniowych (ścięgien stawów i organów Golgiego), a także więzadeł. Dopiero ostatnio popularna staje się terapia inwersyjna (zajmuje się rozciąganiem tkanek w pozycji odwróconej). Terapia odwrócona sprzyja zdrowiu stawów (zwłaszcza stawów międzykręgowych) poprzez zmniejszenie indukowanych grawitacją zmian ciśnienia.
Badania przeprowadzone przez Williama D Bandy opublikowane w renomowanym czasopiśmie naukowym Physical Therapy sugerują, że rozciąganie mięśni ścięgnistych przez 30 sekund raz dziennie jest pomocne w poprawie przewlekłego bólu kolana i zwiększa zakres ruchów bez konieczności jakiejkolwiek innej interwencji lub terapia. Bandy zasugerowała również, że regularne rozciąganie zwiększa elastyczność tkanek i zapobiega przyszłym obrażeniom.
Pasywne rozciąganie, jak wskazuje nazwa, odnosi się do rozciągania mięśni i więzadeł za pomocą asystenta
Jest stosowany w przypadkach, gdy mięśnie są albo zbyt słabe albo bardzo sztywne, aby możliwe było jakiekolwiek aktywne rozciąganie. Asystent pomagający w biernym rozciąganiu tkanek może być zarejestrowanym fizjoterapeutą lub przyjacielem lub członkiem rodziny (po skorzystaniu z porad fizjoterapeuty), który może zapewnić niezbędne pociągnięcie lub napięcie w kierunku czynności kończyny.
Michael D. Bang przeprowadził badanie na 52 tematach (męskich i żeńskich), aby ustalić efekt pasywnego ćwiczenia rozciągającego w przypadku zespołu barku. Badaną populację podzielono na grupę leczoną, która otrzymywała nadzorowane ćwiczenia rozciągające i elastyczne od zarejestrowanych fizjoterapeutów, podczas gdy grupa kontrolna wykonywała te same ćwiczenia samodzielnie. Pod koniec badania stwierdzono, że chociaż obie grupy odczuwają poprawę w zakresie objawów bólowych i zakresu ruchu, grupa terapeutyczna osiągnęła znacznie lepsze wyniki, sugerując, że ćwiczenia bierne wykonywane pod nadzorem fizjoterapeutów wiążą się z obiecującymi wynikami.
Dynamiczne rozciąganie zajmuje się aktywnym ruchem kończyn górnych w pełnym ruchu wahadłowym, aby uzyskać dostęp do zakresu ruchu i stopnia elastyczności. Ponadto, dzięki dynamicznemu ruchowi wahadłowemu kończyn górnych (pełna kontrola) bezwładność kończyn górnych pomaga w zmniejszaniu sztywności i sprzyja pełnemu zakresowi aktywności.
Rozciąganie balistyczne dotyczy nadmiernego rozciągania kończyny w celu promowania aktywności poza normalnym zakresem ruchu. To sprzyja aktywnej czynności odrzutu w stawach, które również wyzwalają spoczynkowe refleksy stawów.
Ważne jest jednak, aby wiedzieć, że rozciąganie balistyczne nie jest dla wszystkich osób, szczególnie tych, które są w fazie gojenia odzyskiwania tkanki. Wynika to z faktu, że ryzyko urazu jest dość wysokie w przypadku tej formy rozciągania z powodu zwiększonej ilości stresu i napięcia na małych włóknach mięśniowych i więzadłach. Zalecane jest szczególnie dla sportowców i profesjonalnych graczy sportowych, aby zwiększyć wytrzymałość na ćwiczenia, siłę fizyczną i wytrzymałość.
Aktywne izolowane rozciąganie, podobnie jak rozciąganie balistyczne, jest częściej stosowane przez sportowców i zawodowców w celu zwiększenia stabilności, elastyczności i siły mięśni, tkanek i ścięgien w określonej pozycji. Wszystkie te odcinki są bardziej przydatne dla stabilności rozwojowej małych włókien mięśniowych, których normalnie brakuje w tradycyjnych ćwiczeniach gimnastycznych.
Zasada działania aktywnego izolowanego rozciągania polega na próbie wyizolowanego aktywnego rozciągania kończyn lub zestawu mięśni, po którym następuje przytrzymanie pozycji przez co najmniej 30 sekund lub więcej bez użycia jakiegokolwiek wsparcia przez asystenta. Prostym przykładem może być latający kopniak w powietrzu, który jest utrzymywany w powietrzu przez 30 do 45 sekund.
Komentarze