W innowacyjnych spawarkach używa się układy energoelektroniczne. Zapewniają one pewną oraz większą pracę, tak na pozór przydatnego sprzętu, którym jest spawarka inwertorowa.

Spawarka inwertorowa od innych, tradycyjnych spawarek różni się praktycznie wszystkim. W tradycyjnych spawarkach użytkowane zostały transformatory dużych gabarytów, dużej mocy, których zadaniem było zachowanie małego napięcia po stronie wtórnej, a zarazem dużego prądu, niezbędnego do zapalenia się łuku elektrycznego między elektrodą spawalniczą, a masą, a więc spawanym komponentem. Uzwojenie wtórne było kreowane z niezwykle grubego druta miedzianego, w spawarkach znaczniejszej mocy używany był płaskownik miedziany.

Współcześnie rynek podbijają spawarki inwertorowe – lekkie, banalne w użytkowaniu, nie obciążające aż do tego stopnia, co standardowe sieci elektrycznej. Dla przykładu spawarka o mocy rzędu 80A warzy w granicach 1,2kg, za to wzorzec o prądzie spawania rzędu 150A waży prawie 3 kg. Spawarki takiego rodzaju odnajdują swoje olbrzymie zastosowanie w wielu serwisach hydraulicznych, niedużych warsztatach itp.

Spawarka inwertorowa zawiera się z transformatora, w niewielkich spawarkach jest to transformator elektroniczny, natomiast w większych spawarkach jest to transformator toroidalny o dosyć znacznej mocy. Stronę górnego napięcia włącza się do sieci elektrycznej poprzez poprawne zabezpieczenia, natomiast stronę drugorzędną z kolektorami tranzystorów wykorzystanych oraz połączonych w układzie wzmacniacza prądowego.

Przekształtniki spawarkowe możemy rozbudować w szerokim zakresie, ponieważ jest to raczej plastyczne urządzenie od strony elektronicznej, inwestor może dodać moduł kontrolowania prądu pobieranego przez spawarkę. Moduł anti-stick, jakiego celem jest zapobieganie częstemu efektowi sklejania się w toku procesu spawania elektrody ze spawanym przedmiotem. Moduł ów, jeśli odszuka zbytnio duży prąd w elektrodzie dodatniej spawarki zaczyna obniżyć jej prąd i trochę podwyższać napięcie, co sprawia, że elektrodę prosto jest oderwać i nie sprawia ona w tym momencie przepływu nadmiernego prądu w spawarce.

Parametry spawania:

*Spawanie prądem stałym – przelecieć może z biegunowością dodatnią lub ujemną. Ażeby przenieść natężenie prądu z biegunowością dodatnią elektrodą, powinien mieć znacznie ogromniejszą średnicę aniżeli przy podłączeniu do bieguna ujemnego. Używane jest przy spawaniu w osłonie argonu czy też helu niemal wszelkich metali a także stopów za wyjątkiem cienkich blach z aluminium i jego stopów.

*Spawanie prądem przemiennym – pozwala na skorzystanie cnót spawania prądem stałym z biegunowością dodatnią bez wymyślnych ograniczeń prądowych, wymaganych przy spawaniu prądem stałym z biegunowością dodatnią.

*Natężenie prądu – decyduje o głębokości wtopienia jak i szerokości spoiny, jednak z drugiej strony oddziałuje na temperaturę końca elektrody nietopliwej. Wzrost natężenia prądu spawania powiększa głębokość wtopienia oraz pozwala na zwiększenie prędkości spawania. Nadmierne natężenie prądu powoduje, że finisz elektrody wolframowej ulega nadtopieniu a także pokazuje się niebezpieczeństwo powstania wtrąceń metalicznych w spoinie.