Uczę się, szkolę, bo uważam, że jestem wciąż zbyt “głupia”, a potem dowiaduję się przypadkiem, że moje szkolenie jest ciekawe, ale “zbyt mądre”! Tylko co to właściwie oznacza? Jak to jest z tą mądrością i rozwojem? Czy jest jakiś moment w życiu, gdy możemy przestać się rozwijać i uczyć?

Ostatnio kilkakrotnie miałam okazję uczestniczyć w różnego rodzaju “babskich” konferencjach, spotkaniach i imprezach. Bez względu na to, czy można było w nich uczestniczyć bezpłatnie, czy też trzeba było zapłacić za bilet, z frekwencją bywało różnie. Niektóre okraszone były stoiskami z kosmetykami, biżuterią, torebkami, inne związane były wyłącznie z rozwojem intelektualnym i duchowym, ale na żadnych tłumów nie było. Czy to  błąd organizatorów, czy może po prostu rozwój osobisty nie jest dla nas taki ważny?

Wpadając w wir małżeństwa, macierzyństwa, rodziny, pracy, zapominamy o sobie. Nasze marzenia spychamy na dalszy plan, na jakąś daleką przyszłość, która kiedyś nastąpi. A jeśli nigdy nie nastąpi? Co jeśli boskie plany będą inne, niż nasze? Jeśli nie zdążymy poznać siebie, swoich możliwości, nacieszyć się swoimi pasjami i wejść na swój własny szczyt? Do kogo będziemy mieć wówczas pretensje?

 Jeśli podoba Ci się mój tekst i chcesz poznać jego zakończenie, zapraszam na mój blog: www.alinastasiak.blogspot.com