Mediacja

Cele główne mediacji

Pomoc zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Czym jest mediacja?

Mediacja jest metodą resocjalizacji stosowaną w Polsce od niedawna, bo od 1995 roku. Mediacja zaistniała oficjalnie w kodeksie karnym i kodeksie postępowania karnego na mocy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 sierpnia 1998 roku, w sprawie warunków wprowadzenia mediacji. Pozwoliło to na faktyczne i uprawomocnione prowadzenie postępowań mediacyjnych. Mediacja to dobrowolne porozumienie się stron, będących w konflikcie, w obecności osoby arbitralnej (mediatora), w celu dojścia do ugody miedzy pokrzywdzonym a sprawcą przestępstwa, w kwestii takiego zadośćuczynienia, które będzie do przyjęcia przez obie strony. Do najważniejszych profitów mediacyjnych należą: realna szansa na sprawną formę rekompensaty za popełnione przestępstwo, możliwość odreagowanie emocji, daje ofierze możliwość przebaczenia, kończy spór pozytywnie. Sprawca może ponadto współdecydować o swojej sprawie, zrozumieć wyrządzoną szkodę, przyjąć odpowiedzialność za własne czyny, ma wpływ na rodzaj zadośćuczynienia.

Zasady mediacji

1. Dobrowolność – udział w postępowaniu mediacyjnym jest dobrowolny, każdy uczestnik (zarówno strona konfliktu jak i mediator) ma prawo wycofać się bez żadnych konsekwencji i w

każdym momencie z dalszego udziału w mediacji; nikt nie może być zmuszany do udziału w postępowaniu mediacyjnym.

2. Bezstronność – strony w mediacji mają równe prawa i są traktowane jednakowo przez mediatora, który nie reprezentuje interesów żadnej ze stron.

3. Neutralność – stronom nie narzuca się sposobu rozwiązania sporu, mediator nie dąży do żadnego konkretnego sposobu zakończenia konfliktu. Wartości i przekonania mediatora nie mogą

mieć wpływu na proces mediacji.

4. Poufność – żadna instytucja nie otrzymuje informacji o treści i przebiegu postępowania mediacyjnego (sprawozdanie z mediacji obejmuje jedynie informację o liczbie i miejscu spotkań

oraz zawiera dokument ugody), mediator nie może przekazywać na zewnątrz treści rozmów ze stronami postępowania mediacyjnego. Obowiązkiem mediatora jest ochrona posiadanych

przez niego danych o sprawie i osobach.

5. Akceptowalność – osoba mediatora oraz reguły procedury powinny być zaakceptowane przez wszystkie strony.

6. Bezinteresowność – mediator nie czerpie korzyści materialnych z tego, co jest przedmiotem negocjacji między stronami i nie ma żadnego osobistego interesu z faktu zawarcia ugody czy

sposobu i form w jakich została zawarta.

7. Szacunek – reguły przyjmowane przez strony oraz sposób prowadzenia spotkań przez mediatora, gwarantują wszystkim uczestnikom mediacji poszanowanie ich godności osobistej.

Mediator dba o satysfakcję proceduralną, merytoryczną i psychologiczną stron, dostosowując sposób wypowiedzi do poziomu rozwojowego uczestników i szczególnie czuwać nad

przejrzystością i czytelnością swoich wypowiedzi.

8. Profesjonalizm – mediator jest osobą wpisaną na listę prowadzoną przez właściwy sąd okręgowy lub właściwego ministra (ewentualnie należy do organizacji wpisanej na taką listę), która

odbyła teoretyczne i praktyczne szkolenie mediacyjne w ramach zajęć w toku studiów lub kursu mediatorów i która systematycznie wzbogaca swoją wiedzę i doświadczenie w zakresie

techniki rozwiązywania konfliktów. Mediator wykorzystuje swoją wiedzę dla dobra i zgodnie z interesami wszystkich stron procesu mediacji.

Mediacja jest dobrym rozwiązaniem dla nieletniego. Nie bójmy się wobec nich stosować mediacji. Jest tańsza i wydajniejsza niż sprawa w sądzie.

Zapraszam do czynnego komentowania i pisania własnej opinii na temat mediacji na blogu MediaReso :