Muzykoterapia to kuracja niemedyczna polegająca na poprawieniu stanu fizycznego, psychicznego i duchowego objętych nią pacjentów. Tego typu wsparcie odgrywa ważną rolę we wspomaganiu podstawowego leczenia i praktykowane jest w przeróżnych placówkach medycznych. Jest także istotnym elementem opieki paliatywnej oraz wspierania hospicjów i skutecznego dbania o tamtejszych pacjentów.

Terapia poprzez muzykę okazała się niezwykle ważnym i efektywnym elementem poprawy nastroju i kondycji psychicznej pacjentów terminalnych, będących w końcowej fazie swej choroby. Udowodniono, że tego typu kuracja wpływa nie tylko na ogólną poprawę samopoczucia chorych, ale potrafi również przyczynić się do zminimalizowania bólu, stanów lękowych i depresyjnych. Słuchając znajomych melodii, pacjent marzy, wspomina, kojarzy, ogarniają go pozytywne emocje, co wpływa bezpośrednio na fakt choć tymczasowego oderwania się od rzeczywistości i zapomnienia o nieuniknionym losie.

Choć muzykoterapia stosowana jest od wieków, fachową nazwę i miejsce wśród specjalistycznych terapii, mających swe miejsce we współczesnej medycynie, uzyskała dopiero po II wojnie światowej, wchodząc nieśmiało do placówek medycznych Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej oraz niektórych krajów europejskich. Dziś stanowi ona niezbędny środek wspierający pracę hospicjów i pomagający pacjentom zapanować odrobinę nad własnym położeniem i nadać mu nieco inny wymiar.

Muzykoterapia dzieli się na aktywną i receptywną. Ta pierwsza ma za zadanie zaangażować chorego w czynne działanie przy jakimkolwiek udziale muzyki: śpiewie, grze na instrumentach, wymyślaniu słów piosenek, spisywaniu tekstów, analizowaniu ich i „wolnej amerykance”, czyli możliwie nieograniczonej improwizacji. Muzykoterapia receptywna zakłada bezpośredni udział dźwięku w leczeniu. Poprzez słuchanie muzyki pacjent się relaksuje, uspokaja, ulega skojarzeniom, wspomnieniom i uczuciom, prowokującym przeróżne myśli, które skutkują często oczyszczającą rozmową z terapeutą. Do tych rozróżnień dochodzi także podział na „muzykę jako terapię” oraz „muzykę w terapii”. Opcja pierwsza na piedestale stawia muzykę i dźwięki. To właśnie one są w tym przypadku rdzeniem i katalizatorem uczuć pacjenta i odgrywają w terapii priorytetową rolę. Druga z możliwości to z kolei pasywny udział muzyki w działaniach terapeutycznych, tym razem stanowi ona jedynie tło w leczeniu chorego.

Nie ulega wątpliwości fakt, że muzykoterapia jest dziś bardzo istotnym elementem wpływania na stan zdrowia psychicznego śmiertelnie chorych pacjentów. Pomoc charytatywna  działa pozytywnie i na ten aspekt leczenia, pomagając przy jego finansowaniu i dając chorym szansę na poprawę warunków życia. Dajmy im zatem możliwość spojrzenia na swoją przyszłość w nieco jaśniejszych barwach i wspierajmy hospicja. Często nie kosztuje nas to nie wiele, a zmienia tak dużo w ich niełatwej codzienności.