Bieszczady to pasmo górskie położone w południowo-wschodniej części kraju. Według fachowego podziału góry te są częścią Beskidów Wschodnich, które to z kolei wchodzą w skład Zewnętrznych Karpat Wschodnich. Dzielą się one na Bieszczady Zachodnie, położone na terenie Polski, Ukrainy i Słowacji oraz Bieszczady Wschodnie Leżące w całości po stronie Ukraińskiej.
Najwyższym szczytem polskiej części jest Tarnica, wznosząca się na wysokość 1346 m n.p.m. i to ona jest niezaprzeczalnie jednym z najważniejszych celów podróży większości turystów udających się w te rejony. Wybierając się na ten szczyt warto przejść pętlę prowadzącą m.in. przez Halicz i Rozsypaniec. Niesamowite widoki gwarantowane. Tym co wyróżnia Tarnicę i inne szczyty Bieszczadów w skali kraju są połoniny. Jest to pozbawiona drzew formacja roślinna znajdująca się ponad górną granicą lasu. Jej charakter jest naturalny, jednak w wyniku działalności antropogenicznej jej zasięg uległ zdecydowanemu poszerzeniu. W Bieszczadach znajdują się całe masywy porośnięte tą formacją roślinną, a najsłynniejsze z nich to Połonina Wetlińska i Caryńska. Najbardziej urokliwie wyglądają jesienią, kiedy to roślinność przybiera kolorowe barwy. Innymi szczytami, na które warto się wybrać będąc w Bieszczadach są Wielka i Mała Rawka, Krzemieniec oraz Rabia Skała. Zachęcam również do wizyty w Rezerwacie Przyrody Sine Wiry, obejmujący 7-kilometrowy odcinek doliny Wetlinki i Solinki. W wyniku osunięcia się skał powstało tutaj Jeziorko Szmaragdowe. W większej odległości od najbardziej obleganej części Bieszczadów warto zobaczyć Jeziora Duszatyńskie. Są to 2 niewielkie zbiorniki wodne pochodzenia osuwiskowego. Są one malowniczo usytuowane na terenach leśnych w pobliżu wsi Duszatyn.

W Bieszczadach występuje również wiele walorów antropogenicznych. Pierwszym z nich jest Jezioro Solińskie. Na pierwszy rzut oka wydawałoby się, iż zbiornik wodny mający w nazwie słowo jezioro jest pochodzenia naturalnego. Otóż nic bardziej mylnego. Jezioro Solińskie tak naprawdę jest sztucznym zbiornikiem retencyjnym, utworzonym na Sanie z najwyższą w Polsce zaporą (ponad 81 m wysokości i 660 m długości). Spacerując po zaporze można ujrzeć nie tylko przepiękny widok na jezioro, ale również ogromny mural, który w ostatnich latach powstał na jej murach. Jezioro ma idealne warunki do uprawiania sportów wodnych, zwłaszcza pływania łodziami żaglowymi. Będąc tutaj warto również odwiedzić pobliskie miejscowości – Solinę i Polańczyk. Subiektywnie według mnie bardziej godna uwagi jest ta druga miejscowość. Posiada ona status uzdrowiska. Leczy się tutaj m.in. choroby układu oddechowego i moczowego. We wsi znajduje się publiczna plaża. Mówiąc o dziedzictwie kulturowym Bieszczadów koniecznie należy wspomnieć o cerkwiach. Jest to region obfitujący w tego typu obiekty, a ich znaczenie doceniło UNESCO. W 2013 roku 8 cerkwi po stronie polskiej i 8 po ukraińskiej zostało wpisanych na Światową Listę Dziedzictwa. Te w województwie podkarpackim znajdują się w Radrużu, Chotyńcu, Smolniku i Turzańsku. Nieco inną, ale równie ciekawą atrakcją jest wąskotorowa kolejka leśna. Większość kursów odbywa się na trasie Majdan-Przysłup-Majdan oraz Majdan-Balnica-Majdan. Pierwotnie linia ta (na dłuższej trasie) miała pomagać w eksploatacji miejscowych lasów, a w obecnych czasach odtworzono infrastrukturę i jest ona wykorzystywana w celach turystycznych.
Prawdziwego turystę z krwi i kości do wizyty w Bieszczadach zachęcić może ich naturalność i dzikość. Są one jednym z niewielu pasmu górskich, które nie zostały skomercjalizowane. Do dziś w najważniejszych miejscowościach recepcyjnych (m.in. Wetlina, Ustrzyki Górne czy Wołosate) nie powstała chaotyczna, przytłaczająca swym zagęszczeniem infrastruktura turystyczna. Z pewnością dla każdego turysty szukającego spokoju i możliwości obcowania z naturą Bieszczady będą idealnym rozwiązaniem. Jedynie w szczytowym sezonie turystycznym i to na najważniejszych szlakach prowadzących właśnie m.in. szczytami połonin czy na Tarnicę można spotkać większe skupiska turystów. Jest to idealne miejsce do uprawiania turystyki przede wszystkim pieszej i konnej, ale także rowerowej.

więcej zdjęć i wpisów na blogu Wokół turystyki http://oturystyce.wordpress.com