Adres IP jest numerem, który pozwala w wielu przypadkach na łatwą i szybką identyfikację użytkownika – niekoniecznie jego tożsamości, ale na pewno na skorelowanie wizyt w różnych serwisach internetowych. By tego uniknąć, trzeba zmienić swój adres IP, ale to nie zawsze jest proste.

Metoda 1: korzystanie z sieci ogólnodostępnej

W związku z tym, że adres IP jest przypisany do routera, dobrym rozwiązaniem może być skorzystanie z otwartej sieci na przykład w restauracji lub w centrum handlowym. Problem polega na tym, że choć może udać się w ten sposób zamaskować własny numer IP, to cały ruch między telefonem lub komputerem a routerem i tak może być widoczny dla administratorów sieci, więc na pewno nie jest to dobry sposób na ochronę prywatności. Jeśli jednak chodzi tylko o zmianę IP na takie, które jest przypisane do innego operatora, to może się to powieść.

Metoda 2: korzystanie z dedykowanych programów i bramek proxy

Dziś są to stosunkowo rzadko wykorzystywane rozwiązania. Generalnie różnica między wersją instalowaną a bramką proxy jest niewielka, bo oba rozwiązania wykorzystują podobną zasadę działania. Ruch z urządzenia jest przekierowany do zewnętrznego serwera, a stamtąd dopiero kierowany na zewnątrz. Rozwiązanie jest o tyle skuteczne, że praktycznie zawsze zmieni się adres IP. A wady? Znów taka sama, jak w sieciach otwartych: nie można mieć pewności co do tego, co dzieje się z przesyłanymi informacjami pomiędzy urządzeniem końcowym a bramką pośredniczącą. Jeśli więc celem jest zmiana IP sama w sobie, to ta metoda nie zawiedzie, ale już jako sposób na ochronę prywatności raczej nie zda egzaminu. Kolejny problem jest taki, że bramka proxy otwarta w oknie przeglądarki nie może maskować adresu IP w komunikatorze, programie pocztowym czy żadnej innej aplikacji, więc jest to bardzo dziurawa ochrona.

Metoda 3: ustawienie proxy „na sztywno”

Każde urządzenie: i komputer, i smartfon, można zmusić do łączenia się z siecią przez serwer proxy. W tym celu jego dane należy podać w ustawieniach systemowych. Zaletą w porównaniu do bramki przeglądarkowej jest objęcie ochroną całego ruchu, również generowanego przez programy działające w tle. Niestety druga wada, czyli nieznany poziom ochrony danych, nie podlega w tej metodzie zniesieniu. Serwer proxy najczęściej zapisuje logi, więc w razie potrzeby można na ich podstawie odtworzyć cały ruch i przypisać konkretne zapytania do poszczególnych urządzeń, co z punktu widzenia bezpieczeństwa jest kiepskim rozwiązaniem.

Metoda 4: skorzystaj z TOR-a

TOR to przeglądarka i cały ekosystem usług internetowych korzystających z wielowarstwowego szyfrowania. Sama przeglądarka, choć oferuje nieco inne wrażenia niż podobne tego rodzaju oprogramowanie, jest łatwa do wykorzystania. Znów jednak pojawia się problem – jeśli wyłącznie przeglądarka zestawia połączenia z TOR-em, to aplikacje działające w tle z niego nie korzystają. Poza tym jednak jest poważniejszy kłopot: w związku z wielowarstwową architekturą sieci TOR, połączenia w jej obrębie są zdecydowanie wolniejsze niż te, do których wszyscy są przyzwyczajeni. Na co dzień zresztą nie ma potrzeby zachowywania aż takiego poziomu anonimowości, jaki wynika z korzystania z TOR-a.

Metoda 5: wejdź w sieć przez VPN

Ostatnie z najpopularniejszych rozwiązań to VPN. Tzw. tunelowanie ruchu do serwera, który nie zachowuje logów połączeń i szyfruje wszystkie komunikaty, pozwala zmienić adres IP wystawiony na świat, a jednocześnie wyklucza możliwość odtworzenia połączeń. Nowoczesne usługi VPN są proste w konfiguracji, ponieważ wszystko sprowadza się do pobrania ze strony producenta odpowiedniej wersji instalacyjnej. Reszta będzie odbywała się w tle, a VPN nie tylko zmieni IP, ale również na kilka innych sposobów pomoże chronić prywatność w sieci.

Czym kierować się przy wyborze metody zmiany IP?

1. Przede wszystkim trzeba poznać możliwości techniczne telefonu, komputera i sieci: jeśli adres IP jest przydzielany dynamicznie, to niektórym użytkownikom wystarczy już taka niewielka zmienność (adresy są wówczas przydzielane ze stosunkowo niewielkiej i dość przewidywalnej puli).
2. Po drugie, należy określić, jaka część ruchu ma być chroniona zmienionym IP. Czy chodzi tylko o odwiedziny na jednej stronie, czy cały ruch z przeglądarki, czy w ogóle wszystkie połączenia inicjowane z danego urządzenia końcowego.
3. Koniecznością jest oszacowanie zagrożenia związanego z każdą z metod: czy poza IP wyciekną inne dane, które pozwoliłyby wskazać konkretnego użytkownika? Czy serwis pośredniczący będzie w stanie we własnym zakresie albo przechwycić ruch, albo przynajmniej go później odtworzyć?
4. Na pewno trzeba też przyznać się do własnego poziomu umiejętności technicznych: nie warto eksperymentować ze skomplikowanymi metodami, skoro są prostsze i równie skuteczne narzędzia. Jednocześnie też nie warto wierzyć na słowo twórcom programów, które mają chronić prywatność: instalować należy tylko aplikacje, do których twórców można mieć zaufanie.

Na samym początku jednak warto odpowiedzieć sobie na inne pytanie: po co tak naprawdę zmieniać ten adres. Narzędzia zbudowane pod kątem ochrony prywatności mogą być zbudowane nieco inaczej niż te, których głównym celem jest choćby zapewnienie dostępu do filmów na Netflixie z ograniczeniami regionalnymi. Poza ty warto brać pod uwagę ceny konkretnych usług – te będą istotne w przypadku dostępu do sieci przez VPN-y, ponieważ praktycznie wszystkie godne zaufania usługi są, choć dość tanie, to jednak płatne. A jeśli coś jest bezpłatne, to warto pamiętać, że zwykle opłaca się rachunek swoimi danymi, co w ogóle stoi w sprzeczności z celem, który przyświeca każdemu, kto chce zmienić adres IP.

Źródło: https://topvpn.pl/zmiana-ip/